Διυδροχλωρική βαρδεναφίλη για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας 224785-91-5

Φαρμακολογική δράση
Αυτό το φάρμακο είναι ένας αναστολέας φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (PDE5). Η χορήγηση από το στόμα αυτού του φαρμάκου μπορεί να βελτιώσει αποτελεσματικά την ποιότητα και τη διάρκεια της στύσης και να βελτιώσει το ποσοστό επιτυχίας της σεξουαλικής ζωής σε άνδρες ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία. Η έναρξη και η διατήρηση της στύσης του πέους σχετίζεται με τη χαλάρωση των λείων μυϊκών κυττάρων των σπηλαιωδών και η κυκλική μονοφωσφορική γουανοσίνη (cGMP) είναι ένας μεσολαβητής της χαλάρωσης των λείων μυϊκών κυττάρων των σπηλαιωδών. Αυτό το φάρμακο αποτρέπει την αποσύνθεση της cGMP αναστέλλοντας τη φωσφοδιεστεράση τύπου 5, προκαλώντας έτσι τη συσσώρευση cGMP, τη χαλάρωση των λείων μυών του σηραγγώδους σώματος και την στύση του πέους. Σε σύγκριση με τα ισοένζυμα φωσφοδιεστεράσης 1, 2, 3, 4 και 6, αυτό το φάρμακο έχει υψηλή εκλεκτικότητα για τη φωσφοδιεστεράση τύπου 5. Ορισμένα δεδομένα δείχνουν ότι η εκλεκτικότητα και η ανασταλτική του δράση στη φωσφοδιεστεράση τύπου 5 είναι καλύτερες από άλλους αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5. Οι αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 είναι λίγοι.

Φαρμακευτικές Ιδιότητες και Εφαρμογές

1. Όταν χρησιμοποιείται μαζί με αναστολείς του CYP 3A4 (όπως ριτοναβίρη, ινδιναβίρη, σακουιναβίρη, κετοκοναζόλη, ιτρακοναζόλη, ερυθρομυκίνη, κ.λπ.), μπορεί να αναστείλει τον μεταβολισμό αυτού του φαρμάκου στο ήπαρ, αυξάνει τη συγκέντρωση στο πλάσμα, παρατείνει τον χρόνο ημιζωής και αυξάνει τη συχνότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών (όπως υπόταση, οπτικές αλλαγές, πονοκέφαλο, έξαψη στο πρόσωπο, πριαπισμό). Αυτό το φάρμακο πρέπει να αποφεύγεται σε συνδυασμό με ριτοναβίρη και ινδιναβίρη. Όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ερυθρομυκίνη, κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη, η μέγιστη δόση αυτού του φαρμάκου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 5 mg και η δόση κετοκοναζόλης και ιτρακοναζόλης δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 200 mg.
2. Οι ασθενείς που λαμβάνουν νιτρικά ή λαμβάνουν θεραπεία με δότες μονοξειδίου του αζώτου θα πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση αυτού του φαρμάκου σε συνδυασμό. Ο μηχανισμός δράσης του είναι η περαιτέρω αύξηση τηςσυγκέντρωση cGMP, με αποτέλεσμα ενισχυμένη αντιυπερτασική δράση και αυξημένο καρδιακό ρυθμό. Όταν χρησιμοποιείται μαζί με αναστολείς των α-υποδοχέων, μπορεί να ενισχύσει την αντιυπερτασική δράση και να οδηγήσει σε υπόταση. Επομένως, η χρήση αυτού του φαρμάκου απαγορεύεται για όσους χρησιμοποιούν αναστολείς των α-υποδοχέων. Μια δίαιτα με μέτρια περιεκτικότητα σε λιπαρά (30% των θερμίδων από λιπαρά) δεν είχε σημαντική επίδραση στη φαρμακοκινητική μιας εφάπαξ από του στόματος δόσης 20 mg αυτού του φαρμάκου, και μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά (περισσότερο από 55% των θερμίδων από λιπαρά) θα μπορούσε να παρατείνει τον χρόνο αιχμής αυτού του φαρμάκου και να μειώσει τη συγκέντρωση αυτού του φαρμάκου στο αίμα. Η αιχμή είναι περίπου 18%.

Φαρμακοκινητική
Απορροφάται ταχέως μετά από χορήγηση από το στόμα, η απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα του πόσιμου δισκίου είναι 15% και ο μέσος χρόνος έως την επίτευξη της μέγιστης συγκέντρωσης είναι 1 ώρα (0,5-2 ώρες). Στο πόσιμο διάλυμα 10mg ή 20mg, ο μέσος χρόνος μέγιστης συγκέντρωσης είναι 0,9 ώρες και 0,7 ώρες, η μέση μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα είναι 9µg/L και 21µg/L, αντίστοιχα, και η διάρκεια της δράσης του φαρμάκου μπορεί να φτάσει τη 1 ώρα. Ο ρυθμός δέσμευσης πρωτεϊνών αυτού του φαρμάκου είναι περίπου 95%. 1,5 ώρα μετά από εφάπαξ από του στόματος δόση 20 mg, η περιεκτικότητα του φαρμάκου στο σπέρμα είναι 0,00018% της δόσης. Το φάρμακο μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ από το κυτόχρωμα P450 (CYP) 3A4 και μια μικρή ποσότητα μεταβολίζεται από τα ισοένζυμα CYP 3A5 και CYP 2C9. Ο κύριος μεταβολίτης είναι ο M1 που σχηματίζεται από την αποαιθυλίωση της πιπεραζινικής δομής αυτού του φαρμάκου. Η Μ1 έχει επίσης την επίδραση της αναστολής της φωσφοδιεστεράσης 5 (περίπου το 7% της συνολικής αποτελεσματικότητας) και η συγκέντρωσή της στο αίμα είναι περίπου το 26% της συγκέντρωσης στο αίμα της αρχικής ουσίας και μπορεί να μεταβολιστεί περαιτέρω. Οι ρυθμοί απέκκρισης φαρμάκων με τη μορφή μεταβολιτών στα κόπρανα και τα ούρα είναι περίπου 91% έως 95% και 2% έως 6%, αντίστοιχα. Ο συνολικός ρυθμός κάθαρσης είναι 56 λίτρα ανά ώρα και οι χρόνοι ημιζωής της αρχικής ένωσης και της Μ1 είναι και οι δύο περίπου 4 έως 5 ώρες.