Αντι-διαβήτες liraglutide για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα CAS No.204656-20-2

Διαβήτης τύπου 2

Το λινουγλουτίδη βελτιώνει τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα. Μειώνει την υπεργλυκαιμία που σχετίζεται με το γεύμα (για 24 ώρες μετά τη χορήγηση) αυξάνοντας την έκκριση ινσουλίνης (μόνο) όταν απαιτείται με την αύξηση των επιπέδων γλυκόζης, την καθυστέρηση της γαστρικής εκκένωσης και την καταστολή της εκκρίσεως του γελοκόνου.
Είναι κατάλληλο για ασθενείς των οποίων το σάκχαρο του αίματος εξακολουθεί να είναι ελάχιστα ελεγχόμενη μετά τη μέγιστη ανεκτή δόση μετφορμίνης ή σουλφονυλουουάνων μόνο. Χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με μετφορμίνη ή σουλφονυλουρία.
Λειτουργεί με τρόπο εξαρτώμενο από τη γλυκόζη, που σημαίνει ότι θα διεγείρει την έκκριση ινσουλίνης μόνο όταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι υψηλότερα από τα κανονικά, αποτρέποντας την "υπέρβαση". Κατά συνέπεια, δείχνει αμελητέο κίνδυνο υπογλυκαιμίας.
Έχει τη δυνατότητα αναστολής της απόπτωσης και της διέγερσης της αναγέννησης των βήτα κυττάρων (που παρατηρείται σε μελέτες σε ζώα).
Μειώνει την όρεξη και αναστέλλει την αύξηση του σωματικού βάρους, όπως φαίνεται σε μελέτη κεφαλής προς κεφαλή έναντι glimeIride.

Φαρμακολογική δράση

Το liraglutide είναι ένα ανάλογο GLP-1 με ομολογία αλληλουχίας 97% με ανθρώπινο GLP-1, το οποίο μπορεί να δεσμεύσει και να ενεργοποιήσει τον υποδοχέα GLP-1. Ο υποδοχέας GLP-1 είναι ο στόχος της φυσικής GLP-1, μιας ενδογενούς ορμόνης μερρετίνης που προάγει την έκκριση ινσουλίνης που εξαρτάται από τη συγκέντρωση γλυκόζης από τα παγκρεατικά β κύτταρα. Σε αντίθεση με το εγγενές GLP-1, τα φαρμακοκινητικά και φαρμακοδυναμικά προφίλ της λιραγουτιτίδης στους ανθρώπους είναι κατάλληλα για ένα δοσολογικό σχήμα δοσολογίας μία φορά την ημέρα. Μετά την υποδόρια ένεση, ο μηχανισμός παρατεταμένης δράσης περιλαμβάνει: αυτοσυγκέντρωση που επιβραδύνει την απορρόφηση. δεσμευτική με αλβουμίνη. Υψηλότερη σταθερότητα ενζύμου και έτσι μεγαλύτερη ημιζωή στο πλάσμα.

Η δραστικότητα του liraglutide προκαλείται από την ειδική αλληλεπίδρασή του με τον υποδοχέα GLP-1, με αποτέλεσμα την αύξηση της μονοφωσφορικής κυκλικής αδενοσίνης (CAMP). Το λινουγλουτίδη διεγείρει την έκκριση ινσουλίνης με τρόπο εξαρτώμενο από τη συγκέντρωση γλυκόζης, μειώνοντας παράλληλα την υπερβολική έκκριση γλυκογόνου με τρόπο εξαρτώμενο από τη συγκέντρωση γλυκόζης.

Επομένως, όταν αυξάνεται η γλυκόζη στο αίμα, η έκκριση ινσουλίνης διεγείρεται, ενώ η έκκριση γλυκογόνου αναστέλλεται. Αντίθετα, το λιραγουτιτίδη μειώνει την έκκριση ινσουλίνης κατά τη διάρκεια της υπογλυκαιμίας χωρίς να επηρεάζει την έκκριση γλυκογόνου. Ο υπογλυκαιμικός μηχανισμός του liraglutide περιλαμβάνει επίσης μια ελαφριά παράταση του χρόνου γαστρικής εκκένωσης. Το λινουγλουτίδη μειώνει το σωματικό βάρος και τη μάζα σωματικού λίπους μειώνοντας την πείνα και την πρόσληψη ενέργειας.