| Ονομα | Δεσμοπρεσσίνη |
| Αριθμός CAS | 16679-58-6 |
| Μοριακός τύπος | C46H64N14O12S2 |
| Μοριακό βάρος | 1069.22 |
| Αριθμός EINECS | 240-726-7 |
| Συγκεκριμένη περιστροφή | D25 +85,5 ± 2° (υπολογισμένο για το ελεύθερο πεπτίδιο) |
| Πυκνότητα | 1,56±0,1 g/cm3 (Προβλεπόμενο) |
| Αριθμός RTECS | YW9000000 |
| Συνθήκες αποθήκευσης | Φυλάσσετε στους 0°C |
| Διαλυτότητα | H2O: διαλυτό 20mg/mL, διαυγές, άχρωμο |
| Συντελεστής οξύτητας | (pKa) 9,90±0,15 (Προβλεπόμενο) |
MPR-TYR-PHE-GLN-ASN-CYS-PRO-D-ARG-GLY-NH2· ΜΙΝΙΡΙΝ· [ΔΕΑΜΙΝΟ1, DARG8] ΒΑΣΟΠΡΕΣΙΝΗ· [ΔΕΑΜΙΝΟ-CYS1, D-ARG8]-ΒΑΣΟΠΡΕΣΙΝΗ· DDAVP, ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ· ΔΕΣΜΟΠΡΕΣΙΝΗ· ΔΕΣΜΟΠΡΕΣΙΝΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ· ΔΕΣΑΜΙΝΟ-[D-ARG8] ΒΑΣΟΠΡΕΣΙΝΗ
(1) Θεραπεία του κεντρικού άποιου διαβήτη. Μετά το φάρμακο, μπορεί να μειώσει την ουρική απέκκριση, να μειώσει τη συχνότητα των ούρων και να μειώσει τη νυκτουρία.
(2) Θεραπεία της νυκτερινής ενούρησης (ασθενείς ηλικίας 5 ετών και άνω).
(3) Ελέγξτε τη λειτουργία της νεφρικής συγκέντρωσης ούρων και πραγματοποιήστε διαφορική διάγνωση της νεφρικής λειτουργίας.
(4) Για την αιμορροφιλία και άλλες αιμορραγικές ασθένειες, αυτό το προϊόν μπορεί να μειώσει τον χρόνο αιμορραγίας και να αποτρέψει την αιμορραγία. Μπορεί να μειώσει την ποσότητα της ενδοεγχειρητικής απώλειας αίματος και της μετεγχειρητικής έκκρισης αίματος. Ειδικά σε συνδυασμό με την εύλογα ελεγχόμενη αρτηριακή πίεση κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να μειώσει την ενδοεγχειρητική αιμορραγία από διαφορετικούς μηχανισμούς και να μειώσει την μετεγχειρητική έκκριση αίματος, γεγονός που μπορεί να διαδραματίσει καλύτερο ρόλο στην προστασία του αίματος.
Ο άποιος διαβήτης είναι κυρίως μια διαταραχή του μεταβολισμού του νερού που χαρακτηρίζεται από υπερβολική παραγωγή ούρων, πολυδιψία, υποοσμωτικότητα και υπερνατριαιμία. Μπορεί να εμφανιστεί μερική ή ολική ανεπάρκεια βαζοπρεσσίνης (κεντρικός άποιος διαβήτης) ή νεφρική ανεπάρκεια βαζοπρεσσίνης (νεφρογενής άποιος διαβήτης). Κλινικά, ο άποιος διαβήτης είναι παρόμοιος με την πρωτοπαθή πολυδιψία, μια κατάσταση στην οποία η υπερβολική πρόσληψη υγρών προκαλείται από δυσλειτουργία του ρυθμιστικού μηχανισμού ή ανώμαλη δίψα. Σε αντίθεση με την πρωτοπαθή πολυδιψία, η αύξηση της πρόσληψης νερού σε ασθενείς με άποιο διαβήτη είναι μια αντίστοιχη απόκριση σε αλλαγές στην οσμωτική πίεση ή τον όγκο του αίματος.